Η σύγκριση έχει μπει μέσα στην ζωή μας.
Μια ακατάπαυστη φλόγα γεννήθηκε μέσα μας με το που αποκτήσαμε ένα εναλλακτικό
του είδους. Ένα κουτί αισθήσεων, εφάμιλλο της Πανδώρας, άνοιξε, δημιουργώντας
νέες επιθυμίες. Το κεκτημένο είναι μπαγιάτικο και δεν είναι πια θελκτικό.
Παράλληλα, η επιτυχία έγινε συνώνυμο της
ύπαρξης μας. Ο σκοπός εκθειάστηκε και η κομματικοποίηση της ζωής επήλθε.
Επιτυχημένος ή αποτυχημένος. Δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει μία λεπτή κόκκινη
γραμμή μεταξύ της φιλοδοξίας και της ματαιοδοξίας. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι
πρέπει να απαντήσουμε αν τελικά μετράει το ταξίδι ή ο προορισμός.
Όσο αποφεύγουμε να πάρουμε θέση σε
καίρια ζητήματα, τόσο θα βουλιάζουμε στον λήθαργο μας. Γενικά, ο, απανταχού επί
της γης άνθρωπος, δείχνει να έχει χάσει την προσωπική του ταυτότητα εν έτος
2012. Είναι αδηφάγος όσο ποτέ και αλλάζει τις ταυτότητες που δανείστηκε σαν τα
πουκάμισα. Πάνω σε αυτό, μπορούμε να παρατηρήσουμε
ότι γίναμε πλούσιοι σε εμπειρίες αλλά συνάμα και πτωχοί τω πνεύματι. Το πνεύμα
δεν έχει μόνο ανάγκη από παιδεία για να εμπλουτιστεί. Χρειάζεται και ένα σκοπό για να
αναγεννηθεί και να λάμψει.
Στο παρελθόν, είδαμε φτωχούς και πολλές φορές αγράμματους ανθρώπους να βάζουν το χέρι τους στην φωτιά. Μπορούμε να βρούμε ένα λόγο να το κάνουμε και μείς; Τότε σίγουρα θα’ μαστε κερδισμένοι.
*Δημοσιεύθηκε στο vima.gr (17/09/2012)
http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=475172
