Στο φαύλο παρελθόν, ο λαός υποστηρικτής. Στο υπεύθυνο παρόν, ο λαός ενάντια. Η τραγική αντίφαση των ημερών μας μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο από την λογική σκέψη ότι το σύστημα που μας έφερε εδώ δεν μπορεί να εγγυηθεί την έξοδο από την κρίση. Κάποιος, όμως, πρέπει να δοκιμάσει. Εφόσον, λοιπόν, δεν υπάρχει έτοιμη εναλλακτική πρόταση εξουσίας, το παρόν σύστημα κυβερνά παρόλο που βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το κοινό αίσθημα. Παράλληλα, ο εποικοδομητικός διάλογος απουσιάζει σε πείσμα μερικών μονάδων που είχαν κάτι να πούνε.
Σε προεκλογικό τόνο πια, ο γράφων υποστηρίζει τον επιμερισμό των ευθυνών, ιδιαίτερα στο κομμάτι του λαού που θεωρεί ότι η ευθύνη του εξαντλείται στην ψήφο του. Κατά ένα τρόπο, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ως έθνος ξεσκεπάσαμε τα κρυφά ελλείμματα και χρέη του κράτους αλλά κρατήσαμε και κρατούμε κρυφή την ψυχοσύνθεση του μέσου Έλληνα. Ακόμα, μπορούμε να προβλέψουμε ότι όσα μνημόνια και να έρθουν κανένας δεν μπορεί να μας αναγκάσει να παραδεχτούμε τις αυταπόδεικτες πικρές αλήθειες που περιτριγυρίζουν την καθημερινότητα παρά μόνον ο εαυτός μας. Είναι ανάγκη, σαν άλλοι μαθητές, να θυμηθούμε την αξία της κριτικής ικανότητας που οδηγεί σε μία λυτρωτική αυτογνωσία. Λύτρωση απαραίτητη όχι μόνο για τις τωρινές αλλά και για τις μελλοντικές μάχες του τόπου.
*Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lifo (16/04/2012)
http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/8826
