Το ιστορικό του ανοίγματος ενός εκ των κλειστών επαγγελμάτων, των ταξί αποδεικνύει ότι το μεγάλο διακύβευμα της Ελληνικής κρίσης δεν είναι αν θα αποφευχθεί η χρεοκοπία του κράτους αλλά αν θα γίνει διδακτική η εμπειρία για τις επόμενες γενιές. Θα γίνει μάθημα το πάθημα των δύο μεγάλων κομμάτων και ιδιαίτερα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να χτίζουν κράτος στα θεμέλια του λαϊκισμού; Ένα φαινόμενο που οδήγησε κοινωνικές ομάδες να θεωρούν κατακτήσεις τις εκάστοτε προεκλογικές παροχές των κομμάτων. Μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν ξεφεύγουν από τον κανόνα.
Μελετώντας το δια ταύτα της υπόθεσης που "καίει" τον λαό μας, διαφαίνεται ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε την ακατάσχετη σεναριολογία, η οποία έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητα μας. Τον τελευταίο καιρό επανήλθαν σενάρια για έξοδο της χώρας μας από το κοινό νόμισμα. Είναι ρεαλιστικά αυτά τα σενάρια; Μετά από δύο πακέτα οικονομικής και μη στήριξης της χώρας μας, μπορούμε να ισχυριστούμε πως όχι. Σε θεωρητικό επίπεδο, η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ θα ήταν μία πρώτης τάξεως λύση για να επανέλθει το νόμισμα στην πρότερη αίγλη. Βεβαίως, αυτή η κίνηση θα δημιουργούσε κλυδωνισμούς αλλά η ανάπτυξη και η αξιοπιστία της Γερμανίας θα εγγυούνταν την συνέχεια της νομισματικής ένωσης μέσω ενός μεταβατικού σταδίου.
Στο σκεπτικό, όμως, αυτό δεν περιλαμβάνονται και άλλες <<προβληματικές>> χώρες οι οποίες με την ίδια πολιτική θα έπρεπε να φύγουν από την ένωση και να επιστρέψουν στο εθνικό τους νόμισμα. Μπορούμε με ασφάλεια να τονίσουμε ότι αυτή η στρατηγική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την Γερμανία πίσω στο μάρκο. Άλλωστε, όπως πολλοί Καθηγητές Οικονομικών και διακεκριμένοι δημοσιογράφοι τόνισαν, το πρόβλημα δεν είναι Ελληνικό αλλά πανευρωπαϊκό και η έξοδος μιας χώρας από την ένωση όπως έχουν τα πράγματα λύνει λιγότερα προβλήματα απ' όσα δημιουργεί.
Ας επανέλθουμε, όμως, στον μικρόκοσμο μας και στην βάση της ανάλυσης του χρέους και των αποταμιεύσεων των Ελλήνων. Παράλληλα με την ανάγνωση των συνετών Ελλήνων που αποταμιεύουν, αποδεικνύεται ότι η δραματοποίηση των καταστάσεων και εντέλει η μιζέρια έχουν γίνει εθνικά "σπορ" των πολιτών της χώρας μας. Το αποτέλεσμα; Η απαραίτητη εθνική ομοψυχία εν μέσω κρίσης δεν είναι ορατή και στην θέση της υπάρχει ένας εγωισμός υψηλού διαμετρήματος ο οποίος οδηγεί σε συγκρίσεις με τα υπόλοιπα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Κατάφωρες αδικίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν.
Την ενότητα μας, όμως, ως έθνος και συνάμα ως κοινωνικό σύνολο δεν πρέπει να την χάνουμε ποτέ διότι τότε μόνο είναι ανέφικτος ο στόχος ενός μεταδιδόμενου αλτρουισμού.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (29/08/2011)
http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=416865
