Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα στην ανάγκη της ύπαρξης της αναισθησίας.Νιώθω οτι πρέπει να εξειδικεύσω αυτήν την σκέψη μου.Είναι γενική ομολογία οτι η απώλεια της ψυχραιμίας είναι απο τα πιό εύκολα επιτεύγματα του κοινωνικού συνόλου.Τα καθημερινά ερεθίσματα του ανθρώπου τον οδηγούν στον θυμό και συνάμα στην εκμετάλλευση,ακόμα και από τους ομοϊδεάτες του.Συμπεραίνω,παράλληλα,οτι η απάθεια δεν οδηγεί ακριβώς στην προστασία της ζαχαρένιας του.Το πρόβλημα,λοιπόν,εντοπίστηκε,απομένει η ρύθμιση του...
