Ο ρόλος της Εκκλησίας*

Αφού καταλάγιασε η φουρτούνα από το φυλλάδιο "Προς το λαό" της Ιεράς Συνόδου, πιστεύω ότι αξίζει να αναλύσουμε το σκεπτικό της εκκλησίας και τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν την επιστολή. Καταρχάς, η δημοσίευση ενός τέτοιου εγγράφου και ο καταγγελτικός τόνος που χρησιμοποιείται στην επιστολή φανερώνουν μία φοβισμένη και αποδυναμωμένη, ουσιαστικά, εκκλησία.

Σταδιακά, έχει παρατηρηθεί μία σημαντική συρρίκνωση του ρόλου της εκκλησίας στις κοινωνίες. Μία εκκλησία και μία θρησκεία που παλιά είχε δύναμη εφάμιλλη του μάγου ενός ινδιάνικου χωριού. Θρησκευτικοί λειτουργοί ανέγγιχτοι και αλάνθαστοι στα μάτια του κόσμου. Μέσα από τα βάθη του χρόνου, όμως, παρατηρήσαμε μία ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη πορεία της εκκλησίας. Με καλές και κακές στιγμές. Έχοντας μπει, πια, στον 21ο αιώνα, βλέποντας την αντίδραση της εκκλησίας για ένα τόσο σημαντικό θέμα, μπορώ μόνο να την παρομοιάσω με το πληγωμένο και τρομαγμένο θηρίο που βρυχάται. Είναι, ίσως, η ανάγκη να διαλαλήσει παντού ότι "Είμαι ακόμα εδώ και υπάρχω" και ότι ο ρόλος μου δεν περιορίζεται σε ένα πιάτο φαγητό που μοιράζω σε άστεγους και σε ένα ποίμνιο που όλο και λιγοστεύει λόγω ηλικίας.

Στις μέρες μας, όμως, οι ανάγκες των ανθρώπων είναι τόσο εξειδικευμένες που η εκκλησία δεν έχει επαρκείς απαντήσεις για να υποδείξει ένα δρόμο ευτυχίας. Ίσως υπάρχει η ανάγκη να παρουσιαστεί στον λαό μια πιο μοντέρνα εκδοχή του Θεού...Φυσικά, η τελευταία μου παρατήρηση δεν είναι και υπόδειξη απλά προσπαθώ να αναλύσω το όλο φαινόμενο το οποίο κατ' εμέ κορυφώθηκε με την συγκεκριμένη επιστολή. Έχοντας τελειώσει την ανάλυση για το συμβάν, συνέχισα το σερφάρισμα στο διαδίκτυο και έπεσα πάνω σε κάποιες ειδήσεις για το Δ.Ν.Τ. Ενστικτωδώς αναρωτήθηκα: Μήπως το Δ.Ν.Τ. πρέπει να βάλει και την εκκλησία στην ατζέντα του;

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 29-30/01/2011
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=14&ct=11&artid=4615538

Φαρισαϊσμός*

Παραξενεύτηκα ιδιαίτερα με τον απόηχο της δήλωσης του κ.Πάγκαλου "μαζί φάγαμε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο" και εξηγούμαι.Κατ'αρχάς θεωρώ θαραλλέα την πολιτική κίνηση να ανοίξουμε αυτό το θέμα-ταμπού που ενοχοποιεί πολίτες και πολιτικούς.Πολίτες που είτε ευνοήθηκαν απο την όλη κατάσταση είτε σιώπησαν και έκαναν την επανάσταση τους απο τον καναπέ.Φυσικά μπορούμε να υποθέσουμε οτι πολίτες και πολιτικοί έχουν αναλογική σχέση.Το θέμα είναι μέχρι που θα φτάσει ο φαρισαϊσμός μας.Η θεωρία της παρθενογένεσης φαίνεται να καλύπτει ακόμα μεγάλο μέρος των Ελλήνων.Το πολιτικό μας σύστημα,βέβαια,αν και χρεοκοπημένο πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες μπάς και κερδίσει λίγη εμπιστοσύνη και αξιοπρέπεια στα μάτια των πολιτών.Έχει αποδειχτεί πλέον οτι το δημόσιο δεν μπορεί να ασκήσει το επάγγελμα του manager.Μέχρι να αποκτήσει σωστές δομές και να εξευρωπαϊστεί,καλύτερα να παραδώσει το management σε ιδιώτες για να πετύχουμε την οικονομική <<συνέχεια>> σημαντικών εταιριών.Είναι προφανές οτι εταιρίες και κλάδοι όπως ο ΟΣΕ και τα Ελληνικά πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από την ματιά ενός τεχνοκράτη,απεγκλωβισμένου απο το πολιτικό σύστημα.Τέλος,κάνω μία πρόταση προς το Ελληνικό κράτος να αποστέλλει σε όλους τους πολίτες αναλυτική λίστα με όλους τους φόρους του και συγκεκριμένα πού πηγαίνει κάθε ευρώ που πληρώνει.Είναι αυτονόητο οτι πρέπει να μπούμε σε μία εποχή με έντονη αίσθηση λογοδοσίας,όχι αναγκαστικά καχυποψίας.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Μακεδονία 14/01/2011(σελίδα 2)

Επίλογος

Αφού η δημοκρατία μας απέτυχε,ήρθε η ώρα να κυβερνήσουν άνθρωποι σοφότεροι από εμάς,για εμάς.Ένα χρόνο μετά,το πιο σημαντικό στοιχείο της κρίσης είναι ότι δεν έχουμε διδαχθεί ακόμα τίποτα από αυτήν.Συνεχίζουμε να εξαιρούμε τους εαυτούς μας με μόνη ευκολία,λες και δεν είμαστε μέλη μιας κοινωνίας.Θέλουμε σαν έθνος να υπερηφανευόμαστε που είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων αλλά όταν φτάνει η στιγμή να πάρουμε αποφάσεις για τους δικούς μας απογόνους,τότε διαλύεται κάθε σκέψη συλλογικότητας.Για χρόνια κυνηγούσαμε μια εξελληνισμένη εκδοχή του αμερικάνικου όνειρου.Ουσιαστικά,φλερτάραμε έντονα με τον άκρατο δανεισμό.Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και το μεγαλύτερο λάθος της τωρινής κυβέρνησης,η οποία δεν έβαλε τους πολίτες προ των ευθυνών τους.Κλείνω την παρατήρηση μου,κάνοντας μία γενίκευση για την ρίζα των ανησυχιών μας.Αν θέλουμε να νιώσουμε αυτές τις περιζήτητες στιγμές ευτυχίας,πρέπει να αποτινάξουμε την μιζέρια από την νοοτροπία μας.